پایگاه اطلاع رسانی ماهنامه میدان آزادی| یادداشت سردبیر| سید هادی کسایی زاده: دین از سیاست جدا نیست؛ اما این نکته برای مدیرانی است که هم دین را می دانند و می فهمند و هم بر سیاست چیرگی و برتری دارند. وقتی مدیری آلوده حرص، طمع، شهوت، خودخواهی، رانت و فساد شود و سواد و آگاهی لازم هم در امورمحوله نداشته باشد هم دین را آسیب می زند و هم سیاست را از بین خواهد برد.

نقد درد دارد و این درد همانند سوزن واکسن و یا آمپول پلی سیلین شیرین است چون دریافت کننده نقد می داند که هدف نویسنده بهبود وضعیت و صلاح اوست. اما وقتی فرد، تفکر دیکتاتوری دارد اجازه هرگونه صدا و نقدی را نمی دهد و نویسنده یا همان روزنامه نگار یا باید سکوت کند و یا عمر و درآمد خود را صرف راهروی محکمه هدر دهد.

متاسفانه امروز دچار یک سردرگمی پیچیده ای شده ایم که هر روز گره ها کورتر می شوند. بخشی از مدیریت کشور به طور حرفه ای در حال توسعه و رشد است و بخشی دیگر رو به افول و تخریب دستاوردهای گذشته پیش می رود. آدمی نمی داند از توسعه روزافزون صنایع دفاعی خوشنود باشد یا از تخریب محیط زیست، از بین رفتن تدریجی میراث فرهنگی، افزایش خودکشی، ایجاد افسردگی و ناامیدی در جامعه، افزایش طلاق، کاهش فرزندآوری، افزایش فساد، دین گریزی، افزایش سقط جنین، افزایش ترک تحصیل دانش آموزان، افزایش مهاجران قاچاق افغان، افزایش قاچاق و غیره نگران و ناامید به بهبود اوضاع باشد!

جالب تر آنکه مسئولان کشورمان مانع از انتشار هرگونه آمار رسمی از آسیب ها شده اند تا مردم اطلاعی از وضعیت موجود کشور نداشته باشند. انگار مسابقه بزرگی در انتصابات نزدیکان و خویشان برای بهره برداری ویژه از سفره انقلاب است تا عقب نیفتند.

و این همان موضوع اصلی است که سیاست ما عکس دیانت ما شده و همین سیاست غلط موجب ضربه زدن به دین شهروندان و اعتقادات آنها شده است. کارشناسان و صاحبنظران سکوت تلخی اختیار کرده اند و دیگر کسی راهکاری ندارد و همانند بیماری که تمام وجودش مملو از سرطان شده باید برای آن دعای خیر کرد.

شاید بگوئید این سخنان بی انصافی یا سیاه نمایی و خودتحقیری است اما هیچ وقت این نکته را فراموش نکنید و آن اینکه وقتی یک روزنامه نگار با تجربه چنین سخنانی را بیان می کند باید بترسید چراکه بزرگترین هشدار و زنگ خطر برای مدیریت اجرایی کشور است. راهکاری وجود ندارد چراکه قانونگذاران هم خود عامل گره شده اند.