مهسا خان احمدی بانوی خوش ذوق، با انرژی و هنرمند کشورمان برای چندمین بار با برگزاری نمایشگاهی از خلاقیت هنری خود بازدیدکنندگان را غافلگیر کرد. این بانوی دهه 60 کشورمان از سال 1380 نقاشی را به صورت حرفه ای آغاز کرد و در جشنواره نمونه جوان ملی ایران رتبه سوم کشوری را کسب کرده است.

او همچنین رتبه سوم در مسابقات بین المللی فنی و حرفه ای افراد دارای معلولیت (ابیلمپیک) در کره جنوبی را کسب کرد و مدال برنز این مسابقات را برگردن آویخت.

مهسا تاکنون 9 نمایشگاه با هزینه شخصی خود برگزار کرده و بیش از 100 نمایشگاه گروهی هم داشته است. او می گوید: نمی دانم چه رازی وجود دارد که تابلوهای افراد شنوا بیشتر خریداری می شود و کسی تابلو ما را نمی خرد! حتی به ما کار هم نمی دهند انگار بیماری خاصی داریم که واگیر دارد.

خان احمدی می گوید: چند روز گذشته (جمعه) که نمایشگاه برگزار کردم برخی تابلوها که همتراز با تابلوهای من بود 50 میلیون تومان خریداری شد اما تابلوهای من را یک میلیون تومان می خریدند انگار که من نیازمند و گدا هستم.خانه ما مملو از لوح تقدیر و گردن آویز و تقدیرنامه است اما خبری از حمایت دولت ها و مسئولان و حتی رسانه ها نیست.

چرا باید هر بار 8 تا 10 میلیون تومان هزینه گالری بدهم؟ مگر ما در این کشور سازمان بهزیستی با هزاران میلیارد تومان بودجه نداریم؟ مگر ما صدها فرهنگسرا و سالن دولتی و شهرداری نداریم؟ چرا حمایت از معلولان در ایران هیچ است؟ شنیدم وزیر رفاه کشورم گفته به امید روزی که معلول نداشته باشیم! مگر تمام معلولیت ها دست بشر است؟ این چه دعایی است که وزیر حامی معلولان باید برای ما داشته باشد؟ می ترسم … خیلی می ترسم از این نگاه ها و دیدگاه ها

من بعنوان یک شهروند هنرمند در این کشور حق و حقوقی دارم که از سوی نهادها به آن توجهی نمی شود. دلم بسیار غمگین است و آنها را نمی بخشم… هیچ وقت.