پایگاه اطلاع رسانی ماهنامه میدان آزادی| سید هادی کسایی زاده: با هر سه صحبت کردم و گفتند اطلاعی نداریم و در این فکر نبودیم؛ منظورم سه رئیس جمهور کشورمان است. اما اطرافیان آنها در اقدامی نرم پروژه رزومه سازی را دست گرفتند.

مثلا فردی به نام مهردادبذرپاش بدون یک ساعت رزومه موثر اجرایی یک شبه مشاور رئیس جمهور می شود و آرام آرام به ریاست شرکت سایپا، ورود به مجلس، رئیس مرکز پژوهش ها و هم اکنون هم وزیرراه و شهرسازی می شود. یا جعفرفرجی بدون هیچ کارنامه ای یک شنبه فرماندار ری می شود و پس از آن سر از آستان قدس، بنیاد برکت و اتاق بازرگانی در می آورد. همین رزومه سازی به سراغ اصلاح طلبان هم می آید. از داماد حسن روحانی گرفته تا روزنامه نگارانی که مسئولیت می گیرند.

حالا در دولت ابراهیم رئیسی پروژه رزومه سازی قوت بیشتری گرفته که به اعتقاد من اسفبار است و کاملا برخلاف گفته ها و رهنمودهای رهبرانقلاب در جهت شایسته سالاری است. مثلا فردی به نام محسن منصوری که اصلا جایگاهی در امور اجرایی و تخصصی کشور نداشته یک شبه فرماندار ورامین می شود و از آنجا مستقیم بعنوان استاندار تهران منصوب شده و پس از چند ماه معاون اجرایی رئیس جمهور می شود.

منصوری دوستانش را هم با خود در پروژه رزومه سازی همراه می کند و فردی به نام محسن قضاتلو که کارمند شهرداری تهران است را بعنوان شهردار باقرشهر معرفی و منصوب می کند. وقتی هم خودش معاون اجرایی رئیس جمهور می شود سایه اش همچنان بر استانداری سنگینی کرده و با لابی سیاسی قضاتلوی بی تجربه را فرماندار پردیس می کند.

حالا همین مسیر را در شهرداری تهران هم می توانیم مشاهده کنیم. مثلا مطهرمحمدخانی بدون هیچ تجربه ای و کار نامه بسیار ضعیف صرفا به جهت دوستی با اقوام زاکانی یک شبه مدیر روابط عمومی شهرداری تهران می شود. رفیقش محسن مهدیان هم بعنوان مدیرعامل موسسه همشهری منصوب می شود.

میثم نیلی برادر مقداد نیلی داماد ابراهیم رئیسی به سمت مشاور وزیر ارشاد و مشاور رئیس سازمان تبلیغات اسلامی منصوب می شود. داماد خود رئیسی هم سر از خبرگزاری جمهوری اسلامی در می آورد. دختر خاله همسر رئیسی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، داماد محسن رضایی مدیرعامل بانک شهر، باجناق پسر حدادعادل روابط عمومی رئیس جمهور، داماد وزیر مشاور وزیربهداشت و ماجرای داماد زاکانی را هم همه می دانیم.

خواستم بگویم دقیقا تفاوت جمهوری اسلامی ایران با دوره شاه یا همان طاغوت که همه ما به آن معترض بودیم که انتصابات فامیلی و رانتی بود چیست؟ چرا باید مسئولان ما وقتی به قدرت می رسند برای اقوام و آشنایان خود کیسه و پست و مقام بسازند؟

آیا این اقدامات شرعا و عرفا و قانونا درست است؟ قطعا با این رزومه سازی ها همین آقایان و خانم ها در دولت های بعدی ادعای مدیریت خواهند داشت و صرفا با در دست داشتن رزومه تصور مدیریت انقلابی و جهادی تا جایگاه ریاست جمهوری هم خواهند داشت. که تمام این آفت ها از نبود ساختار است.